روزها در راه

روزها در راه - قسمت دهم - خسته اما مغرور

دهمین قسمت پادکست روزها در راه، روزنوشت‌های شاهرخ مسکوب از ٢۴ و ٢۵ و ٢٨ بهمن‌ماه ۵٧ را مرور می‌کند. نیروهای انقلاب سد پهلوی را شکستند و با غرور پا به مسیر تاریخ گذاشتند. بازیگران بازی مرگ و زندگی، سلاحداران بی‌جامه سلاح و آسان‌گیران بازی خطیر روزگار نقش‌آفرینان اصلی این روزها هستند.
در این قسمت به فراخور متن مروری بر مفهوم نیرنگ عقلِ هگل و ماجرای پاسگاه سیاهکل نیز خواهیم کرد.

روزها در راه - قسمت‌ نهم - برای اولین بار احساس آزادی کردم

بالاخره صبح آزادی از پس شب‌های ناباور تاریخ سربرآورد و آزادی غلاف سختش را پاره کرد و فریاد شد. چیز تازه‌ای در هوا پیدا شد که انگار می‌شد بال‌هایش را در دست گرفت. شاهرخ مسکوب، نخستین روز دوران تازه را با تماشای شهر گذرانده است. از شمیران و مجیدیه تا سیدخندان و پل‌چوبی. همه‌جای شهر در تسخیر جمعیتی است که مثل قلب زنده می‌تپد و جان دارد. شهر زیرورو می‌شود تا جنگل تازه‌ای می‌شود برای مرغانی تازه. پرندگانی که بال پروازشان بسته و نغمه آوازشان شکسته نباشد. در ٢٢بهمن انقلاب اسلامی پیروز شد. به تعبیر مسکوب انقلاب وقتی پیروز شد که هیبت مرگ فرو ریخت.

روزها در راه - قسمت هشتم - صدای هماهنگ پاروی جمعی بر دریای شب

در قسمت هشتم پادکست روزها در راه، در سحرگاه یکی از سترگ‌ترین رویدادهای تاریخ ایران ایستاده‌ایم. این‌بار روزنوشت‌های شاهرخ مسکوب از هجدهم و نوزدهم و بیست‌ویکم بهمن ۵٧ را می‌خوانیم. روایتی از آستانه فوران آتش‌فشان، گزارشی از رابطه نابرابر مردم و دولت و حکایت‌هایی از پیچیده شدن صدای تیر و شعار و سرب و گلوله و طبل.
مسکوب در این روزها از خود -و از ما- پرسیده که چطور شد که همه ایران تغییر کرد؟ چطور شد ملت بجای تن دادن به تقدیر، دست به ساختن سرنوشت زد؟ به این بهانه گزارش خانم مری هاگلند انسان‌شناس آمریکایی از انقلابی شدن زنان روستای علی‌آباد از توابع شیراز را مرور می‌کنیم.

روزها در راه - قسمت هفتم - دویدن روی نوارهای غلتان

هفتمین قسمت پادکست روزها در راه مروری‌ست بر آنچه که شاهرخ مسکوب در پانزدهم و هفدهم بهمن‌ماه ١٣۵٧ نوشته است. او این روزها از تبدیل شدن نهضت به نهاد هراسان است و تجربه‌های مارکسیسم و کمونیسم و تلاش‌های نیروهای سیاسی و اعتقادی مخالف پهلوی را مرور می‌کند. به مناسبت متن مسکوب، توضیحی درباره تجربه تاریخی شوروی در تبدیل تروتسکی‌ها به استالین‌ها خواهیم داشت و سعی کرده‌ایم به این پرسش بپردازیم که چه شد که از میان همه گروه‌های معارض محمدرضا پهلوی، روحانیت برنده‌ی نبرد قدرت در ایران شد؟

روزها در راه - قسمت ششم - یحیا درآغوش شهر

قسمت ششم پادپخش ⁧ روزها در راه به مرور روزنوشت‌های شاهرخ مسکوب از روزهای نهم، یازدهم و دوازدهم بهمن‌ماه ١٣۵٧ اختصاص دارد. او این روزها شهر را می‌گردد و تماشا می‌کند و می‌نویسد. از نیشخند انقلاب ناراحت است و به نطفهٰ صلاح موجود در نهضت امیدوار. سطرهای مربوط به ورود امام به تهران درخشان است و پیش‌بینی‌های او از آینده انقلاب بسیار خواندنی.

روزها در راه - قسمت پنجم - ترسِ شجاع

پنجمین قسمت پادپخش ⁧ روزها در راه خاطرات شاهرخ مسکوب از پنجمین روز بهمن ماه ١٣۵٧ است. روزی که ترس نبود و اعتماد بود. سایه مخوف آن سازمان کذایی نبود و راستگویی بود.
مسکوب در این صفحات به اهمیت شعارها پرداخته است و ریشه‌های نهضت. حسرت‌های محمدرضا پهلوی را برشمرده و نکته‌ای درباره علی شریعتی گفته.
در این قسمت توضیحی کوتاه پیرامون حزب رستاخیز، بخش‌هایی از مثنوی بانگ نی و بندهایی از جستار زمان کتاب ارمغان مور را هم می‌شنویم.

‏‌روزها در راه - قسمت چهارم - هرگز چنین تهرانی ندیده بودم

‏قسمت چهارم پادپخش ⁧ روزها در راه دی ماه ١٣۵٧ را روایت می‌کند. بارش برف و نبودن نفت، آمدن از پاریس و رفتن شاه، صف روزنامه و بساط کتاب‌فروشی‌های خیابانی. روزهایی که "خوشحال" کلمه مبتذلی برای بیان حال و هوای مردم است

روزها در راه - قسمت سوم - این مردم یا داغون میشن یا پیروز

در قسمت سوم پادپخش روزها در راه ادامه نامه گیتا استوانی همسر شاهرخ مسکوب را می‌خوانیم. روایت عاشورای 57، شادترین عاشورای تاریخ! شعارهای مختلف سرداده شده در راهپیمایی و تصویر تکرارنشدنی میدان شهیاد. چند جمله‌ای هم درباره سابقه حزب توده و ارتباط شاهرخ مسکوب با آن آورده‌ایم.

روزها در راه - قسمت دوم - جای تو هم فریاد کشیدم

‏قسمت دوم پادپخش ⁧ روزها در راه بیشتر به قلم گیتا استوانی همسر شاهرخ مسکوب است. روایتی از تاسوعا و عاشورای ۵٧ و راهپیمایی‌های کم‌نظیرش. اهدای خون و صف نقد کردن چک. هلیکوپتری که می‌گفتند شاه در آن است و شعارهایی برای آزادی.

روزها در راه - قسمت اول - افسوس که نیستم

اولین قسمت از پادپخش روزها در راه، خاطرات روزنوشت شاهرخ مسکوب از روزهای ١٢، ١۵، ١٩ و ٢٢ آذرماه ١٣۵٧ را می‌شنویم. از شعارهای روی پشت بام و سفر به پاریس، صدای ادیت پیاف و مرتضی کیوان، حسرت نبودن در تهران و مجله‌های فرنگی منتشرکننده اخبار ایران.